Μπορώ να δεχθώ τις έτοιμες ψιλοκομμένες και πλυμένες (;) σαλάτες που
διατίθενται στα ψυγεία των σουπερμάρκετ, με ή χωρίς κρουτόν και
βινεγκρέτ, αν και φαντάζομαι πως το να αναμείξεις λίγο λάδι, με
μπαλσάμικο και μουστάρδα ή λεμόνι δεν δείχνει και τόσο χρονοβόρο…
Μπορώ
επίσης να δεχθώ τα έτοιμα, πακεταρισμένα σε διάφανες συσκευασίες,
σάντουιτς, γιατί ενδεχομένως πολλά περιοδικά μαγειρικής δεν αφιερώνουν
σελίδες σε τέτοιου είδους συνταγές του τύπου: «ανοίγουμε το ψωμάκι,
βάζουμε μια φέτα ζαμπόν, μια φέτα τυρί, ένα κομμάτι μαρούλι και λίγο
μαγιονέζα, κλείνουμε το ψωμάκι, το τυλίγουμε με διάφανη μεμβράνη και το
παίρνουμε μαζί μας στο γραφείο». Για τα πακετάκια σούσι δεν θα μιλήσω
καθόλου. Για όποιον θέλει να συναντήσει τη σαλμονέλα, δεν θα βρει εμένα
μπροστά του ως εμπόδιο…